Tym razem odwiedzamy zachodnią ścianę Zadniego Kościelca, gdzie w ostatnich latach, na skalnej "Piramidzie" pomiędzy Drogą Patrzykonta i Kominem Strumiły powstały nowe obite drogi. Ogródek sportowy pozwala na komforowe i przyjemne wspinanie, z możliwością wycofu w każdym momencie - idealnie nadaje się na niepewną pogodę lub szybką popołudniową akcję. Słońce w lecie pojawia się już o 11, co może być plusem przy porannych opadach, a minusem przy wysokich temperaturach. My wybieramy miejscówkę by za bardzo nie zmęczyć się przed planowanym na niedzielę odległym Małym Młynarzem oraz z powodu prognozowanej na popołudnie burzy. Po każdej z dróg szybko wraca się pod ścianę dwoma zjazdami, mając więc do dyspozycji około 5 godzin, udaje się zrobić wszystkie trzy linie.

W planach na niedzielę był Korosadowicz na Kazalnicy, ale po opadzie z piątku na sobotę plan musiał ulec zmianie. Decydujemy się z Jackiem na popularną latem Setkę (WHP100). Do naszej dwójki w ostatniej chwili dołącza jeszcze Mariusz („Kućka”) więc jest wesoło 😊. Pod ścianę dostajemy się dość sprawnie, mimo iż ostatni odcinek trzeba przecierać – wschodnia ściana Kościelca nie jest zbyt popularna/łatwa zimą więc ciężko było liczyć na ślady po poprzednikach...

W sobotę nocujemy w Murowańcu po wspinaniu na Zamarłej Turni (Motyka). Następnego dnia rano ruszamy z Krzyśkiem pod Zadni Kościelec na Surdela (V), którego planujemy zrobić na podejsciu pod Grań Kościelców (III). Po sporym opóźnieniu rozpoczynamy w końcu wspinanie, w ostatniej chwili dołącza do nas Ania. Linia jest krótka, 2/3-wyciągowa, ale warta zrobienia chociażby ze względu na nietypowy początek - trudności zaczynają się od samej ziemi. Po przejściu spotykamy się z Arkiem i Jurkiem na Przełęczy Mylnej i wspólnie ruszamy na jedną z najbardziej obleganych dróg w Tatrach, zwaną również Granią Praojców. Idę w trójce z Anią i Krzyśkiem, całość prowadzenia oddajemy koleżance - mamy więcej czasu na podziwianie krajobrazów i wynajdowanie miejsc do schowania się przed zimnym wiatrem, który niestety towarzyszy nam całą drogę.

Kilka zdjęć z drogi Patrzykonta (V) na Zadnim Kościelcu. Drogę robiliśmy w 2 zespołach, niestety pod koniec wspinania dopadła nas ulewa - nasz zespół zdążył skończyć drogę, a koledzy utknęły na przedostatnim wyciągu. Skończyło się małą "akcją pomocniczą" z naszej strony. Ładna droga z trudnościami na charakterystycznej, "stającej dęba" płycie. 

Po przygotowaniu w skałach umawiamy się z Tomkiem na pierwszy wspólny wyjazd na wspinanie w Tatrach. Na celownik obieramy popularną kombinację dróg kursowych - Załupę H na Zadnim Kościelcu i Gnojka na Kościelcu. Na podejściu dopada nas ulewa ale mimo to nie odpusczamy. Pierwsza droga nie przypada nam do gustu i nie sprawia żadnych problemów - trudności brak a sporo gruzu i rzęchu. Na Gnojku również działamy sprawnie ale tutaj już musimy trochę się sprężyć. Dobra szkoła dla początkujących plus kilka ładnych ruchów - warto zrobić.