Po sobotnim przejściu Wariantu R z Mateuszem (RELACJA), następnego dnia ruszam z Anią w stronę Czarnego Stawu. Marzyła się Kazalnica ale po długich zmaganiach z eRem brakuje nieco sił, do tego prognozy straszą popołudniowym deszczem - przechodzimy więc do planu B czyli Drogi Surdela (V+ 400m) na Mięguszowieckim Szczycie Wielkim. W początkach mojego wspinania w Tatrach zdarzyło się pobłądzić w ścianie i zrobić własny wariant omijający niestety wszystkie najładniejsze wyciągi - krótki opis tego przejścia TUTAJ. I tak dopiero po wielu latach nadarzyła się okazja by nadrobić zaległości – jak się okazuje zdecydowanie warto było bo ładnego i zajmującego wspinania na drodze jest sporo, a Komin Kiszkanta to faktycznie tatrzański unikat!

Filar MSW to zimowy ultra-klasyk i jednocześnie jedna z najdłuższych dróg ścianowych w całych Tatrach – linia ma ok. 1600 metrów (sama deniwelacja - 880). Znaczną część drogi co prawda przechodzi się na lotnej (odcinki wspinaczkowe znajdują się Wielkim Kominie i w kopule szczytowej), mimo tego jest to znacznie poważniejsza propozycja od sąsiedniej Direttissimy, przeznaczona dla doświadczonych i rozwspinanych zespołów. Oczywiście na drogę warto wybrać się w dobrych warunkach (zmrożone trawy, betony, sucha skała w trudnościach), ponieważ jednak tegoroczny sezon takimi nas nie uraczył, postanowiliśmy wbrew temu spróbować tuż na jego zakończenie.

Po wczorajszej rozgrzewce na Kotle Kazalnicy (Cień), czas na dużą ścianę! Direta MSW to mega klasyk i pozycja obowiązkowa dla każdego szanującego się taternika 😉. Przy sprzyjających warunkach droga nie jest trudna technicznie, co nie znaczy, że nie jest poważna. Odcinki wspinaczkowe to Komin Marusarza (M4), Płytowe Zacięcie (M5) i 2-3 wyciągowa Rynna Wawrytki (w zależności od warunków od M3 do M5). Pomiędzy tymi miejscami trzeba jednak popracować trochę w stromym śniegu i trawach. No i trzeba pamiętać, że zejście zimą z MSW jest dość skomplikowane, szczególnie jeśli ktoś robi to po raz pierwszy i po ciemku. W naszym przypadku pogoda była sprzyjająca, choć skalne odcinki bardzo wymagające. Stąd też czas przejścia - ok. 9 godzin, gdy standardowy to 6-8, a w świetnych warunkach drogę można w całości "przebiec" na lotnej.

Mimo późnego powrotu na Tabor w kolejny dzień zmuszamy się do wczesnej pobudki – czeka nas długa droga na dużej ścianie, Surdel (V+) na MSW. Po męczącym podejściu szybko przechodzimy (z linami w plecaku) pierwsze dwieście metrów drogi i wiążemy się na Tarasie Skłodowskiego. Stąd bardzo sprawnie wspinamy się łatwym terenem dwie całe długości liny i osiągamy Półki Ratowników, gdzie zaczynają się trudności. Niestety z powodu dużych nieścisłości w schematach i rozległego terenu w którym jesteśmy, wchodzimy w niewłaściwe (choć ładne) zacięcie. Po jego przejściu zapycham się w trudny teren, z którego "zewspin" kosztuje mnie mnóstwo czasu i jeszcze więcej nerwów...

Kto choć raz był przy Morskim Oku, na pewno zwrócił uwagę na wielkie szczyty nad stawem górujące - masyw "Mięguszy". Oczywiście dla szanującego się tatromaniaka celem obowiązkowym jest najwyższy z nich - Mięguszowiecki Szczyt Wielki (2438 m.). Co prawda MSW nie zalicza się do Wielkiej Korony Tatr ale ponieważ to drugi najwyższy szczyt w Polsce i dodatkowo taki piękny - od dawna jest na moim celowniku. Zresztą kto nie słyszał o WKT+1 😉.