Obóz powoli dobiega końca, nie ma więc co dalej czekać na lepsze warunki i trzeba zmierzyć się z głównym celem wyjazdu – direttissimą Cimy Grande autorstwa duetu Hasse-Brandler (VIII+ 560m). Ta historyczna linia śmiało forsująca przewieszenia centralnej części ściany zyskała dodatkowy rozgłos w świecie wspinaczkowym, gdy pokonana została free solo przez Alexa Hubera – było to jedno z najbardziej wymagających przejść w tym stylu w Alpach. Oczywiście dla „zwykłych” wspinaczy droga nadal pozostaje dużym wyzwaniem, szczególnie klasycznym – nastawiamy się na walkę o takowe wiedząc jednak, że niewielu polskim zespołom się udało więc samo zmierzenie się z legendą będzie wspaniałą przygodą.

Północne ściany Tre Cime to wspinaczkowy symbol Dolomitów, a środkowa z nich to zarazem jedna ze słynnych sześciu 'wielkich alpejskich północnych ścian'*. Kilkusetmetrowe urwiska Cim przecina wiele legendarnych linii, spośród których jedną z najbardziej przystępnych, a zarazem najpopularniejszych w całych Dolomitach, jest dzieło Emilio Comiciego i braci Dimai. Cimy od północy przyciągają ale i onieśmielają – jest to miejsce, do którego trzeba wspinaczkowo dojrzeć, by móc się z nim bezpiecznie i w dobrym stylu zmierzyć. Kilka godzin po powrocie ze wspinania na Marmoladzie musiałem odpowiedzieć sobie na pytanie czy jestem gotów 😉.