Ostatniego dnia 2024 roku wybieramy się ponownie w masyw Su Mulone – tym razem jednak dla odmiany na niższą ale bardziej stromą od ściany wschodniej wystawę południową. W jej obrębie znajdziemy kilka świetnych sektorów sportowych oraz kilkanaście linii do 200 metrów. W sektorze Gocce di Natale jest kilka z nich, po rekonesansie na miejscu decydujemy się na Mangę (7a+ 175m), którą prowadzę w całości (RP). Droga oferuje piękne wspinanie po małych chwytach – trudności po krawądkach, a górne wyciągi w ostrych jak brzytwa dziurach i rynienkach rodem z Paklenicy, dla odmiany jest też techniczne zacięcie z bulderowym trawersem. Jeżeli ktoś szuka czegoś bardziej siłowego, warto zainteresować się sąsiednią Bella e Monella (7a+ 190m).

Po kilku dniach w Masua przenosimy się w ulubioną, wschodnią część wyspy. Rejon od Baunei do Dorgali to bowiem mekka sardyńskiego wspinania, w tym wielowyciągowego – w okolicy znajdziemy kilkadziesiąt dużych ścian z zazwyczaj świetnej jakości ostrym wapieniem. Kolejny już pobyt tutaj zaczynamy na nieodwiedzonej wcześniej wschodniej ściany Su Mulone – dostępnej w 10 mintut z parkingu nad Pedra Longą, z widokiem na Królową Wybrzeża czyli Punta Giradili. Pierwotny plan zakładał drogę Saratoga Direct (7a+ 400m), ponieważ jednak poprzedniego dnia dopadła mnie grypa jelitowa ledwo człapię pod ścianę i pozostaje spróbować coś realnego w tym stanie a polecanego jako warte zrobienia – Corvalis (6b, 390m).