Choć koordynowany przeze mnie obóz klubowy odbywa się nad Popradzkim Stawem, pierwszy dzień jest jednym z najgorętszych w roku – dlatego też z Szymonem nie działamy jeszcze w słonecznej Dolinie Mięguszowieckiej, lecz chowamy się w północnej zerwie Żółtej Ściany. Prawie zawsze zimna i wilgotna tutaj skała jest tego dnia w idealnych warunkach – pojawia się więc świetna okazja by przejść Direttissimę wariantem prostującym Korczaka (VIII). Na drodze jakiś czas temu pojawiły się stałe stanowiska oraz kilka dodatkowych spitów - na „moralnych” piątkach i szóstkach w dolnej części ściany nie trzeba już bać się o życie, a w trudnościach można skupić się na pięknych ruchach. Dzięki temu linia powinna być w miarę regularnie powtarzana i nie popaść w zapomnienie – brawo dla zdrowego podejścia osób myślących o innych wspinaczach!

O przejściu północno-wschodniej ściany Pośredniej Grani myślałem już od jakiegoś czasu. Rejon ten jest rzadko odwiedzany przez wspinaczy i nawet na temat najbardziej znanej drogi, Filaru Cagašíka (VI), informacji na Internecie jest bardzo niewiele i jak się później okazało, w większości są błędne 😊. Na wspinanie umawiam się tym razem z Michałem i obaj nie mamy wątpliwości – będzie górsko i przygodowo. Zanim jednak wejdziemy w upatrzony Filar, proponuję dodatkowo drogę na położonej poniżej Żółtej Ścianie, kombinacja taka wręcz się narzuca – zamiast żmudnie podchodzić piarżystym żlebem,  możemy przewspinać kilka wyciągów więcej. Droga Korosadowicza (V) nadaje się do tego idealnie, jest ładna, krótka i nietrudna - w sam raz na rozgrzewkę.

Pogoda nadal nie jest stabilna, kolejny raz w prognozach na weekend pojawiają się opady, stąd wybór ścian i dróg jest mocno ograniczony. Finalnie w składzie trzyosobowym postanawiamy wybrać się na Żółtą Ścianę - nie jest wysoka, dojście jest dogodne, więc jest duża szansa na zrobienie przynajmniej jednej drogi. Turnia zlokalizowana jest naprzeciwko Chaty Teryho, jej północno-wschodnia ściana dostępna jest wprost ze ścieżki, stąd nie raz zwracała moją uwagę gdy podchodziłem do Pięciu Stawów Spiskich - w końcu nadszedł czas żeby poznać ją z bliska. Klasykiem jest Korosadowicz (V) my jednak wybieramy drogę Platňami (Jackovič-Jakubec, VI-), mając nadzieję na przyjemne wspinanie w litej skale.