Bella e Monella, Torre Piccola Falzarego
Piątkowy poranek na klubowym obozie wita nas opadami – po kilku słonecznych dniach, które intensywnie wykorzystaliśmy nie jest to duży problem, aczkolwiek i tak fajnie byłoby się powspinać! Na szczęście w Dolomitach opcji na takie okoliczności jest bardzo dużo – z opracowanej przeze mnie Listy Polecanych Dróg bez problemu wybrać można co najmniej kilka łatwo dostępnych i błyskawicznie schnących po deszczu ścian. Jednymi z nich są położone w okolicy Passo Falzarego południowe i zachodnie wystawy Lagazuoi oraz Turni Falzarego. Podjeżdżamy więc do położnej pod Przełęczą restauracji Strobel i pijemy pyszną włoską kawę spokojnie czekając na rozwój sytuacji.
Gdy po południu przestaje padać podchodzimy pod oddaloną o pół godziny spacerem południową ścianę Torre Piccola Falzarego i zaczynamy obitą 8-wyciągową drogę o wdzięcznej nazwie Bella e Monella (pol. Piękna i Niegrzeczna) 😊. Jej początek odnajdujemy bez problemu dzięki tabliczce na starcie. Pierwszy wyciąg (5a/b, 40m) to bardzo ładne i dość ciągowe jak na te trudności wspinanie w mocno urzeźbionej płycie. Na drugim wyciągu (6a, 50m) wspinamy się na prawo od wyraźnego zacięcia odciętego u góry okapem – teren systematycznie się podnosi, aczkolwiek chwyty i stopnie są bardzo dobre. Trzeci wyciąg (6a, 15m) zaczyna się ciekawym przewinięciem – po kilku ruchach w przewieszeniu robi się sporo łatwiej i po chwili jesteśmy na stanowisku. Stąd przekraczamy szeroką szczelinę, przechodzimy przyjemną ściankę (5a) i po 20 metrach dochodzimy do kolejnego stanu. 30 metrów łatwego terenu (4b) doprowadzi nas do wygodnej półki.
Kluczowy odcinek (6a+, 35m) jest dość nietypowy – zaczynamy bardzo długim, prawie poziomym trawersem pod kopułą szczytową, po czym pokonujemy krótką przewieszoną ściankę, nad którą znajdziemy stanowisko. Stąd wspinamy się skośnie w lewo (5b) eksponowaną czarną płytą – bardzo ładny odcinek! Ze stanowiska po siódmym wyciągu pozostaje nam około 30 metrów łatwego terenu do szczytu filara, gdzie znajdziemy kilka zacementowanych ringów. Idziemy kawałek na północną stronę, gdzie czeka 25-metrowy zjazd na przełączkę między turniami. Stąd schodzimy w lewo/na zachód komino-żlebem (opcjonalnie krótkie zjazdy ze stałych punktów) i dalej ścieżką w kierunku szlaku którym przyszliśmy z parkingu.
Podsumowując – Bella e Monella to ładna i przyjemna droga z komfortową stałą asekuracją (sprzęt własny raczej zbędny), nadająca się również na szybką akcję przy niepewnej pogodzie lub tuż po deszczu. Na południowej wystawie Małej Turni Falzarego znajdują się również m.in. dwie bardzo popularne, łatwiejsze linie tradowe - Filar Comiciego (V-) oraz Droga Przewodników (Via delle Guide IV+), którą zresztą w kilku miejscach przecinamy. Obok na Torre Grande znajdziemy m.in. piękną klasyczną drogę Dibony (V+) czy świetną sportową linię The Wall (7a/7a+), na której pojawię się z Adrianem kolejnego dnia (RELACJA) 😉.
